Tekst: Dave Ensberg-Kleijkers, Directeur-bestuurder Jantje Beton
De burgemeester van het Noord-Hollandse Zaanstad, Jan Hamming, roept kinderen in zijn gemeente regelmatig op om minder te gamen. “Zorg dat je geen vierkante ogen krijgt van al dat turen achter schermen, maar ronde spierballen van het buitenspelen”, zegt hij beeldend. Terecht, want steeds meer kinderen zitten continu binnen achter schermen. 300.000 kinderen spelen nooit buiten. De generatie 'binnenzitters', de gamers, worden steeds meer bijziend door het vele schermgebruik. Zeker 25 procent van alle 13-jarigen is al bijziend. De helft van alle huidige 6-jarigen heeft rond hun 20ste levensjaar een ernstige oogafwijking. Zonder cynisch te willen zijn, is het maar zeer de vraag hoeveel kinderen gevoelig zijn voor zo’n oproep van hun burgemeester.
De game-industrie, die verantwoordelijk is voor onder kinderen populaire games als Fortnite, Roblox, Minecraft en FIFA, heeft de beschikking over een goed geoliede marketingmachine met budgetten die tot de hemel rijzen. Onze 'buitenspeelindustrie', bestaande uit bijvoorbeeld binnen- en buitenspeeltuinen en alle bijbehorende leveranciers en adviseurs, is op het gebied van marketing geen partij voor de game-industrie. Niet eens misschien. Wie niet sterk is, moet slim zijn. Wat kan de buitenspeelindustrie leren van de game-industrie. Drie ideeën:
Het draait om beleving
De marketeers van de game-industrie zijn vaak psychologen die heel goed weten hoe ze kinderen 'verknocht' (lees: verslaafd) kunnen maken aan hun spel. De basis is het verhaal; storytelling als fundament van een goede game. Kinderen vinden het heerlijk om emotioneel opgenomen te worden in het spel, of dat nu een virtueel achter een scherm of lekker buiten is. Vaak speelt dit verhaal in op de levende fantasie die kinderen hebben, waarbij kinderen virtueel een andere identiteit kunnen krijgen en in de huid van een ander kunnen stappen. Dat kan buiten echter ook! Kijk alleen naar kinderen die op een pleintje voetballen en doen alsof ze Messi of Mbappé zijn.
Buitenspeelcoaches, kinderwerkers en speeltuinvrijwilligers zouden nóg meer hierop kunnen inspelen door belevingsgerichte buitenspeelactiviteiten te organiseren.
Het draait om vriendschappen
Kinderen vinden het geweldig om hun ervaring na het spelen van een level of de game als geheel te delen met anderen. Dat doen ze online, maar ook persoonlijk met vriendjes of vriendinnetjes. Kinderen maken echter veel minder vrienden tijdens het gamen dan tijdens het buitenspelen, zo bleek uit recent onderzoek van Jantje Beton. Samen spelen, samen avonturen beleven, samen lachen en samen huilen vanuit échte ervaringen in de échte wereld: daar kan geen game tegenop! Speeltuinen zouden bijvoorbeeld kunnen adverteren met: ‘Op zoek naar een buitenspeelvriendje? Kom naar onze speeltuin en maak vrienden voor de rest van je leven!’ Het liefst in combinatie met het delen van ervaringen van kinderen die vertellen over hoe vriendschappen tijdens het buitenspelen zijn ontstaan.
Het draait om avontuur
Kinderen die gamen zijn hongerig naar het avontuur en zijn op zoek naar spanning en sensatie. Sommige speeltuinen en andere speelplekken spelen daar onvoldoende op in; ze zijn te saai en statisch. Buitenspeelavonturen met behulp van originele speeltoestellen en onder begeleiding van bijvoorbeeld buitenspeelcoaches die het idee van 'risicovol spelen' omarmen, zijn cruciale succesfactoren om kinderen te verleiden buitenspelen te verkiezen boven het binnen gamen.
We kunnen als buitenspeelindustrie de game-industrie niet verslaan met hun eigen wapens. Als we meer kinderen willen verleiden buiten te spelen, vraagt dat van ons om het beter benutten van onze eigen unieke krachten. Ik geloof dat dat mogelijk is, zodat elk kind elke dag kan buitenspelen. U toch ook?