En sjoelkoe zag dat het goed was
"Hij gaat ons missen"
“Truus, je gaat vertrekken bij Acquire. Kwestie van verstandsverbijstering?” Luyaert geeft geen commentaar.
“Naar de polder nog wel. Ben je al bang voor natte voeten?” Fluypstaart kijkt naar zijn schoenen. Die lijken waterdicht. Verder onthoudt hij zich van commentaar. “De humor is daar ook beneden peil, trek je dat wel?” Druipkaars hult zich in stilte. De gedachte aan het moeten missen van humor doet hem wel wat, getuige de eenzame traan die over zijn wangen rolt. Alleen de bandoleon mist nog. “Zonder gekheid, we gaan je missen. Op wie moeten we nu zeiken dan?” Stuipvaert geeft geen krimp. De stilte verraadt alles. Wij gaan hem niet missen. Hij gaat ons missen.
Het ga je goed, Guus! Groet, Marcel
Guus rijdt de polder in…
‘Antisjoeler Martin sjoelt weer’, zo begon mijn comeback in de sjoelwereld, mede uitgelokt door Truus Luypaert van de Sjoelbode. Een comeback uit de donkere onderwereld van Martin Zuiphof die leidde tot een wel heel kort ‘moment of fame’: na de eerste ronde lag ik er al weer uit.
Maar het tekent wel de inzet van die Guus die altijd bereid is tot het bijdragen van sterke verhalen aan de veelbesproken kantinesfeer bij Acquire. Of het nu met de Sjoelbode is, met het hardlopen of met zijn inzet voor OV Magazine: we hadden altijd een gezellige sfeervolle collega aan Guus. Met zijn kleurrijke schoenen, zijn mooie kersttruien en zijn vrolijke driewieler: Guus zorgde altijd voor een eigen geluid.
Zo ook in OV magazine waarin Guus ons in 2022 meenam met de trein door heel Europa. Daar kwam hij in uithoeken als Portugal, Kroatië en niet te vergeten Albanië. We mochten meegenieten van zijn avonturen bij het couch surfen, meescheuren in een razende Flixbus en niet te vergeten: mee op zoek naar de laatste trein van Tirana. Daar kwam Guus erachter dat er in de hoofdstad van het geïsoleerde, voormalige stalinistische Balkanland zelfs geen sporen meer had. Die trein bestond gewoon niet.
Of die bevrijdende Europese reis er iets mee te maken heeft, is niet met zekerheid te zeggen, duidelijk is wel dat Guus een jaar later zijn vleugels uitslaat en in een oud Fordje binnenkort vertrekt naar Flevoland. Een provincie in opkomst die blauw ziet van de PVV-stemmers, bijna failliet is van een mislukte Floriade en een vliegveld dat nooit opengaat. Nou, veel geluk en inspiratie in je nieuwe baan, Guus!
Martin
"Riool-sjoelnalist verruilt Zwolle voor de polder"
Hoewel het beeld hierboven het voorjaar in de polder uitbeeldt, pakken donkere wolken zich al weken samen boven Nederland en de zon verlaat de hemel steeds vroeger. Maar ja, morgen is vandaag weer gisteren en gaat de zon nog eerder onder. Kortom: het leven is een tranendal en het is allemaal treurigheid ten top. Guus, onze OV-man en rioolsjoelnalist hangt zijn toetsenbord aan de wilgen. En vervolgt zijn loopbaan in de polder bij omroep Flevoland.
Wat gaat er in hem om? Een diepte-interview. In de wandelgangen word je Guus Geylaert genoemd. Enig idee waarom je collega’s je zo noemen, Guus? Wat denk je zelf?
En in de sjoelbode noem je jezelf Guus Luypaert. Ben je zo snel? Wat denk je zelf?
Heb je zelf ooit een steen gesjoeld, Guus? Wat denk je zelf?
Als rioolsjoelnalist heb je veel pulp gepubliceerd. Is de omroep hiervan op de hoogte? Wat denk je zelf?
Wat hoop je in de polder te vinden, Guus? Want dit Poldermeisje weet dat de wegen recht zijn, de bochten haaks, de windmolens welig tieren en land- en akkerbouw elkaar afwisselen. En dat er vis is op Urk. Ik ga mijn artikelen schrijven met behulp van ChatGPT. Die domme boeren weten toch niet wat dat is. Kan ik mooi de hele dag niets doen.
Maar dat deed je bij Acquire toch ook al? Niets? Guus loopt boos weg: Ik stap op, bedankt!
Nee, jij bedankt! ---
Guus, alles is al gezegd door de collega’s op de vorige pagina’s. Je kunt trots terugkijken. Alle goeds! Knuffel, Erna - het Poldermeisje uit Zwolle