Een dag vol informatie en inspiratie om de netwerkbeweging Samen Buurten in 2023 voort te zetten
Hoe creëer en behoud je fijne buurten om in te wonen, te werken en te leven? Deze vraag stond op maandag 14 november 2022 centraal op het Verbindingsfestival Samen Buurten in de Kunstlinie in Almere. Rond de klok van half 10 verzamelden zich de eerste bezoekers, in totaal verwelkomde de organisatie ruim 450 geïnteresseerden.
Jacqueline Kerkhof had de eer om als dagvoorzitter het Verbindingsfestival te openen. Middels een inclusieve openingsact en een complimentenduo, werden de bezoekers van harte welkom geheten. Nadat Jacqueline Kerkhof de dag startte met een korte introductie, gaf ze het stokje door aan de gedeputeerde Jop Fackeldey van de provincie Flevoland en aan twee wethouders van gemeente Almere: Froukje de Jonge en Roelie Bosch.
"Het was een leuke en inspirerende dag. Er was een goede afwisseling tussen sessies en plenaire presentaties. Ik heb veel geleerd en ik heb erg veel zin om aan de slag te gaan. Hoe weet ik nog niet helemaal, maar ik ben er de volgende keer zeker weer bij!"
Gedeputeerde provincie Flevoland, wethouders gemeente Almere en 'gewone burger' Ton Bus gaan in gesprek
In de provincie Flevoland zetten gemeenten, zorgaanbieders, corporaties, het zorgkantoor en alle inwoners zich samen in voor een krachtige samenleving. Jop Fackeldey is hierover in gesprek gegaan met Froukje de Jonge en Roelie Bosch. Fackeldey vertelde over de complexe opgave én kans waar Flevoland voor staat: 100.000 woningen bouwen die samen vitale buurten moeten gaan vormen. Buurten waar je goed kan wonen, met én zonder zorg.
Ton Bus sloot later bij dit gesprek aan als 'gewone burger'. Zijn zoon Sander gaat over anderhalf jaar in het Homerushuis wonen, in een begeleid-wonen traject. Het doel van het Homerushuis is om de bewoners straks onderdeel te laten uitmaken van een buurt waar mensen naar elkaar omkijken.
“Wat heb jij van wethouders nodig om fijne buurten te creëren?” vroeg de dagvoorzitter als aftrap aan Bus. “Veel initiatieven ondervinden hinder van allerlei protocollen, procedures en richtlijnen waarvan niet mag worden afgeweken. Het is zaak dat er minder strak naar deze richtlijnen wordt gekeken, want er is zoveel méér mogelijk”, stelt Bus. Bus kreeg uitgebreid bijval uit de zaal, die dit als erg herkenbaar beschouwt. “Toch is het wel lastig", stelt gedeputeerde Fackeldey. “Regels zijn er namelijk ook om mensen te beschermen, dus we kunnen er niet volledig omheen.” Froukje de Jonge haakt hierop in en vertelt dat niet elk project voor mensen die in de maatschappij iets meer hulp nodig hebben, evengoed wordt ontvangen. Als voorbeeld noemt zij het project Domus in Almere Poort. Bus reageert hierop: “Vaak geldt in dit soort gevallen: onbekend maakt onbemind. Zo zijn wij voor het Homerushuis ontmoetingen gaan regelen tussen toekomstige bewoners en buren van het Homerushuis. Mijn advies is dan ook: probeer het samenleven te verbeteren door die ontmoeting te faciliteren. Kijk vooral niet alleen naar iemands beperking, maar ook naar de mogelijkheden en talenten.” Een mooi advies waar de wethouders en gedeputeerde mee verder kunnen.
Keynote: Wouter Hart
Wie ook spreekt over processen die vertraagd, dan wel gehinderd worden door protocollen en de gang van zaken bij diverse organisaties, is keynote spreker Wouter Hart. Als voorbeeld in zijn verhaal neemt hij zijn dochter Sterre van negen jaar: “Sterre is in de ochtend soms nogal een treuzelkont. Ze wil lang in bed blijven liggen, maar is niet altijd even snel met het klaarmaken en bij elkaar zoeken van haar spullen. Als oplossing hadden haar moeder en ik bedacht om haar om kwart voor acht uit bed te halen. Dan zou ze genoeg tijd hebben om alles voor elkaar te krijgen.”
Wat hier volgens Hart fout gaat, is dat hij wel even voor Sterre zou bedenken wat goed voor haar was. “Maar dat is juist niét de bedoeling”, stelt hij. “Het gaat er uiteindelijk om wat voor Sterre werkt. En zo gaat het ook in organisaties en processen. Er wordt té vaak voor anderen gedacht. Wat in mijn optiek belangrijk is, is dat we niet tegenover elkaar moeten staan rondom de oplossing, maar náást elkaar rondom de werkelijke vraag. Wat is nou écht belangrijk, en wat willen we samen bereiken? Hier lopen opgaves tegenwoordig nog vaak op stuk en dat is ook de reden waarom mooie plannen en ideeën niet van de grond komen.” Ook dit was voer voor de bezoekers om in hun oren te knopen en mee aan de slag te gaan.
Parallelrondes en wrap up van het Verbindingsfestival
Na drie rondes parallelsessies was het tijd voor de wrap up van de dag. Wat hebben mensen opgehaald, wat nemen ze mee en wat gaan ze mórgen al anders doen? Een bezoeker zegt: "Je moet niet teveel praten over inclusieve buurten, die zijn er gewoon al. We moeten alleen nog gaan kijken hoe we dit specifiek gaan inrichten en hoe we hier concreet mee aan de slag gaan om er zo het hoogst haalbare uit te halen."
Een meid uit de zaal vertelt dat de dag een mooi programma had maar dat de jongeren in dit verhaal nogal eens vergeten worden. “Het lijkt mij mooi dat ook de jongeren een zichtbare plek krijgen in de inclusieve buurt. Er moet niet zomaar van worden uitgegaan dat wij ons wel redden. Ook wij hebben hulp en aandacht nodig.” Een mooi advies waar betrokken partijen mee verder kunnen. Naast een aantal goed bedoelde adviezen, waren er vooral veel positieve reacties op het programma van de dag en zijn er veel enthousiaste deelnemers bij de netwerkbeweging van 2023 aangehaakt. Een mooiere start kun je bijna niet wensen.
Initiatiefnemer: Zilveren Kruis Zorgkantoor
De initiatiefnemer van het Verbindingsfestival, Zilveren Kruis Zorgkantoor, sloot ook nog even op het podium aan. Jidske Diekerhof van Zilveren Kruis spreekt positieve woorden uit over het project Samen Buurten. “Het was voor ons wel een heel spannend project,” stelt ze. “Het gaat hier echt over iets groots. Als je dít voor elkaar krijgt dan zet je mensen in hun kracht.” Voor de mensen met zwaardere beperkingen zien ze bij Zilveren Kruis wel een uitdaging. “Voor mensen met een lichte beperking zien we community building zeker als een middel om het leven mooier en makkelijker te maken”, aldus collega Margot Hartung. “Wel is het natuurlijk spannend voor de mensen die zwaardere zorg nodig hebben, maar dit moeten we zien als stap 2.”
Keynote: Mari Sanders